Od 16. do 22. septembra, 1914. godine na Mačkovom Kamenu, srpska vojska je protiv neprijatelja vodila najogorčenije, najdinamičnije i najkrvavije borbe do tada.
Poslije poraza na Ceru, koji je za neprijatelja bio težak moralni udarac, neprijateljska komanda odlučuje se za novu ofanzivu protiv Srbije. Osmog dana septembra 1914. godine započeta je ofanziva poznata kao “bitka na Drini”. To je jedna od najkrvavijih bitaka koju je vodila srpska vojska u Prvom svjetskom ratu. Kulminacija bitke na Drini bio je Mačkov Kamen na planini Jagodnji iznad Krupnja.
U vojnoj istoriji, borbe na Mačkovom Kamenu, zabilježene su kao najogorčenije, najkrvavije i najdinamičnije borbe. U očajničkom rvanju Mačkov Kamen je kao magnet privlačio obje strane i prelazio u ruke čas jednoj, čas drugoj strani i po nekoliko puta na dan.
Neprijatelj u Lezter Krieg-u objavljuje da se borbe na Mačkovom Kamenu tretiraju kao najkrvavije borbe “u cijelom srpskom pohodu”; a u Poćorekovom dnevniku je zapisano da ga je štab 16. korpusa, 21. septembra izvijestio, kao komandanta Balkanskih snaga, da žestina borbi na Mačkovom Kamenu “prevazilazi sve dosadašnje borbe”. U operacijskom dnevniku 6. armije se takođe kaže da je borba na Mačkovom Kamenu bila “najžešća i najogorčenija od svih dosadašnjih”, “Srbi su se branili sa naročitom žilavošću i preduzimali su još žešće napade”.
O žestini tih borbi najrječitije govore obostrani gubici. Od 16. do 22. septembra u ogorčenom rvanju i klanju, borenju prsa u prsa, gdje su bajoneti lomili kosti ratnika, kundaci razbijali lobanje, zubi zarivali u meso, a prasak bombi i granata zagušivali bojnu viku, pored vojnika izginuo je veliki broj elitnih oficira. Na Mačkovom Kamenu i okolnim položajima poginulo je 115 srpskih oficira, a ranjeno 176 oficira, među kojima i princ Đorđe Karađorđević. Ukupni gubici na srpskoj strani je oko 15.000 boraca izbačenih iz stroja. Samo 22. septembra, neprijatelj je prebrojao 2.000 mrtvih od čega 1.200 svojih i 800 srpskih vojnika.
O ovoj bici do sada nije mnogo objavljivano jer to nije bila pobjeda srpske vojske. Ostala je u sjenci velikih pobjeda i na Ceru i Kolubari. Međutim, ova bitka ima veliki značaj, jer nije dozvolila neprijatelju da za tri dana – po Poćorekovom naređenju ovlada Jagodnjom i Sokolskim planinama, već je poslije 13 dana teške borbe neprijatelj bio totalno izmoren i desetkovan sa ukupnim gubicima od 16.000 vojnika izbačenih iz stroja.
Srpski narod nije dozvolio da kosti izginulih ratnika mučenika ostanu razbacane na stratištu. Odužio se senama svojih očeva dostojnim spomenicima – crkvi spomen-kosturnici u Krupnju i kapeli na Mačkovom Kamenu.
Izvor: Arheo-amateri
