Kako će vanzemaljci saznati da na Zemlji ima života – pitaju se naučnici, a kao odgovor navode radio-talase, kiseonik i svjetla gradova.
Zemlja, otprilike, jedan vijek emituje vlastitu prisutnost u galaksiji.
Najznačajniji period bio je od 1900. do Drugog svjetskog rata, napominje Hauard Isakson, astronom sa Univerziteta Berkli u SAD.
Ona napominje da su radio-prenosi tada bili jači, jer radio koji su ljudi slušali nije imao tako osjetljive prijemnike.
Danas nastavljamo emitovati radio-ignale, ali na manje prepoznatljiv način.
“Radio-stanice ne žele da emituju u svemir” – napominje Tomas Biti, astronom sa Unicetziteta Viskonsin.
Drugi savremeniji oblici komunikacije, poput signala mobilnih telefona, vanzeljmaljci vjerovatno neće moći da otkriju.
Ipak, nisu svi signali sa Zemlje slabi. Širom Sunčevog sistema ima više svemirskih letjelica koje istražuju Mars, Jupiter, pa čak i dublji svemir.
Za komunikaciju sa letjelicom “Vojadžer 1”, udaljenom 24 milijarde kilometara od Zemlje potrebna je moćna mreža antena poznata kao “Dip spejs netvork”.
Naučnici su izračunali da bi neki od tih prenosa, do 20 kilovata, mogli doprijeti do drugih zvijezda dok prolaze iznad udaljene letjelice i nastavljaju svoje putovanje u svemir.
Zaključeno je da bi četiri obližnje zvijezde i sve popratne planete već primile to emitovanje. Više od 1.000 zvijezda vjerovatno će čuti signale “Dip spejs netvorka” do 2300. godine.
Dobar pokazatelj života na Zemlji mogli bi biti kiseonik, azot i vodena para, smatra Pol Rimer, astrohemičar sa Kembridža.
Ipak, jedan od najočiglednijih tehnopotpisa sa Zemlje mogla bi biti – gradska svjetla.
Manje od jedan odsto površine Zemlje pokriveno je gradovima. Međutim, ako se razvoj nastavi sadašnjim tempom, do 2150. urbanizacija bi mogla “narasti” deset puta u odnosu na sadašnji nivo, a Zemlja bi tada mogla zasjati poput svjetionika.
Ipak, vanzemaljske civilizacije s naprednijim teleskopima možda su nas već mogle uočiti.
Potpuno je moguće da postoje vanzemaljski astronomi koji su napravili svemirski teleskop od 100 metara.
“Ali, sve to otvara pitanje da li želimo zaista biti toliko uočljivi? U filmovima nas vanzemaljci uvijek napadaju”, podsjećaju naučnici.
(srna)
