Stefan Nemanja je bio veliki župan Raške i rodonačelnik vladarske dinastije Nemanjića. Smatra se jednim od najznačajnijih srpskih vladara, a zajedno sa sinom Svetim Savom, jednim od utemeljivača Srpske pravoslavne crkve, koja Stefana Nemanju slavi kao Svetog Simeona Mirotočivog.
Stefan Nemanja se povukao sa vlasti na velikom državnom saboru 25. marta 1196. godine, a za svog naslednika je odredio srednjeg sina Stefana Prvovenčanog. Nakon toga se zamonašio sa suprugom Anom u crkvi svetih Petra i Pavla u Rasu i tom prilikom su uzeli monaška imena Simeon i Anastasija.
Prvu godinu svog monaškog života proveo je u manastiru Studenici, jednom od svojih zadužbina, da bi se u novembru 1197. godine pridružio svom najmlađem sinu monahu Savi na Svetoj gori. Tamo je, zajedno sa njim, uz dozvolu vizantijskog cara, oživeo zapusteli manastir Hilandar 1198. godine.
Monah Simeon je preminuo u dubokoj starosti, u manastiru Hilandar 13./26. februara 1199. Bilo mu je 85 ili 86 godina. Prema hrišćanskom predanju, u trenutku njegove smrti prostoriju je obasjala svetlost.
Sledeće godine ga je Svetogorski sabor kanonizovao kao Svetog Simeona Mirotočivog, jer su njegove mošti točile miro.
Osam godina kasnije, 1208. njegov sin Sava preneo je očeve posmrtne ostatke u Rašku, da bi nad njima izmirio svoju stariju braću Stefana i Vukana koji su se borili oko vlasti.
Mošti Svetog Simeona su tada položene u njegovu zadužbinu Studenicu, u Bogorodičinu crkvu, u beli, mermerni sarkofag koji je još ranije bio pripremljen. Mošti se i danas nalaze tu, a u priprati se nalazi grob i supruge Stefana Nemanje, takođe kanonizovane Svete Anastasije.
