Homosapijens je prije 170.000 godina volio da se počasti velikim pečenim kopnenim puževima.
Ostaci ljuski na obalama juga Afrike pomogli su naučnicima da otkriju kako je prije skoro 170.000 godina izgledala priprema obroka od puževa. Do sada, najstariji dokazi da je homosapijens jeo kopnene puževe datiraju od prije otprilike 49.000 godina. Bilo je to takođe u Africi, i prije 36.000 godina u Evropi.
Ali, desetinama hiljada godina ranije, ljudi na južnoafričkom prostoru pekli su ove ljigave, sluzave ali i hranljive životinje, koje mogu da narastu velike kao, primjera radi, ruka odrasle osobe. O tome su izvijestili istraživači u stručnom časopisu Kuaternari Science Riviews.
Analize pronađenih ostataka iskopanih u jednoj pećini na jugu Afrike pokazuju da su lovci-sakupljači koji su povremeno nastanjivali to mjesto zagrijavali velike afričke kopnene puževe na žaru i onda ih vjerovatno jeli, tvrdi hemičarka Kraljevskog instituta u Briselu Marin Vojčešak i njene kolege.
Ova poslastica postala je posebno popularna prije oko 200.000 godina, kažu istraživači. Broj otkopanih kućica puževa bio je znatno veći u slojevima sedimenta koji datiraju iz tog vremenskog perioda.
Nova otkrića iz ove pećine dovode u pitanje ideju da ljudske grupacije nisu imale kopnene puževe i drugu sitnu divljač kao dio svoje ishrane sve dok posljednje ledeno doba nije nestalo – prije 15.000 – 10.000 godina, navode istraživači.
Tim istraživača objašnjava da su se puževi sakupljali tokom lova, ali i da su se jeli zajednički u pećini, pa ritual dijeljenja hrane pokazuje da je kooperativno društvo postojalo mnogo ranije nego što se pretpostavljalo.
“Bjelančevine iz puževa koje se lako vare bile su važan sastojak i za starije i za djecu koja su teže žvakala tvrdu hranu”, kaže Vojčešakova.
S obzirom na visoku hranljivu vrijednost velikih kopnenih puževa, raniji argument da je jedenje riba i školjki podstaklo razvoj ljudskog mozga možda je bio precijenjen, kažu naučnici koji nisu učestvovali u novoj studiji.
(RTS)
