Političari u Srbiji na razne načine su u posljednjih trideset godina u predizbornim kampanjama pokušavali da osvoje glasače.
Ipak, iako veoma popularno od druge polovine 1990-ih godina, pjevanje političke serenade pod prozorom glasača nije značilo i siguran uspjeh.
“Pesme originalno napisane i komponovane za svrhe predizbornih kampanja uglavnom nemaju nikakvu dugoročnu, a ja bih rekao ni kratkoročnu vrednost, što ne znači da ne mogu da potraju – kao neprijatan miris u nosu, ukus u ustima ili iritantan džingl koji ne možete izbaciti iz glave”, navodi Žarko Cvejić, muzikolog i profesor na Fakultetu za medije i komunikaciju u Beogradu, u pisanoj izjavi za BBC na srpskom.
“JUL je kul”, “LDP – širi dalje”, “Jaki regioni – jaka Srbija” – samo su neke od izbornih pjesama koje su obilježile prethodne izbore.
“Mnogi koji su koristili pesme u predizbornim kampanjama su prošli u skladu sa nazivom filma Moje pesme, moji snovi – nisu napravili ništa i otišli su u političku prošlost”, govori medijski konsultant Igor Avžner, za BBC na srpskom.
Posljednjih godina rijetke su partije koje se opredjeljuju za pjesmu u izbornoj kampanji jer, između ostalog, “neki drugi oblici komuniciranja funkcionišu daleko bolje”.
“A i idemo napred u tehnološkom smislu, tako da raznorazni mimovi i gifovi za različite ciljne grupe daju mnogo bolje rezultate nego pesme”, dodaje Avžner.
Možda baš zbog toga, kampanja za predsjedničke, parlamentarne i lokalne izbore u Srbiji, koji su zakazani za 3. april, nije još uvijek donijela značajnije primjere muzičkog političkog aktivizma.
Rep-dens-pop devedesete
Pred parlamentarne i predsjedničke izbore u Srbiji 1997. godine, Srpska radikalna stranka na čelu sa Vojislavom Šešeljom objavila je spot koji prati kratka pop-rep pjesma.
Muški rep vokal poručuje “da je vreme da se nešto radikalno menja”, dok ženski glas pjeva “ako je do mene, ja sam za promene”.
Sličan marketinški recept tada je koristila i Jugoslovenska ljevica (JUL).
“Glasaj za sebe” i “JUL je kul” bili su samo neki od slogana kojima se ova partija direktno obraćala mlađoj ciljnoj grupi i oba su opjevana u dva zasebna džingla (kratka pjesma).
Prva, kao kod radikala, u pop-rep maniru, dok je druga imala prizvuk tada izuzetno popularnog muzičkog žanra – densa.
Kampanja i spotovi osvojili su Pink televiziju, čiji je vlasnik Željko Mitrović tada bio član Jugoslovenske ljevice.
“On je bio zaslužan za sve reklamne kampanje JUL-a, on je bio pokretačka snaga svih spotova JUL-a i autor čuvenog ‘JUL je kul'”, rekla je novinarka Tamara Skroza u jednoj od emisija serijala “Junaci doba zlog”.
Tih godina je JUL objavio još jednu predizbornu pop pjesmu sa refrenom: “JUL je pravi izbor i pravo rešenje, glasaj za pravdu, hrabrost i poštenje”.
Stranka Mire Marković više nije aktivna, za razliku od Socijalističke partije Srbije (SPS), njenog supruga Slobodana Miloševića – nekadašnjeg predsjednika Srbije i Jugoslavije, koja se 2000. takođe predstavila predizbornom pjesmom “Idemo dalje”.
Jecaj gitare ušuškan u pop melodije, na neki način je označio početak upliva roka u predizborne pjesme, što će se ubuduće ponavljati i kod drugih partija.
Slobodan Milošević je na predsjedničkim izborima septembra 2000. izgubio vlast, ali nije priznao poraz, što je dovelo do velikih demonstracija 5. oktobra.
Krajem iste godine SPS je izgubio i na parlamentarnim izborima u Srbiji.
‘We will rock you’
Jedna od pjesama koja je obilježila izbore 2008. godine bila je “Širi dalje” Liberalno demokratske partije (LDP) Čedomira Jovanovića.
Pjesma je minimalistički urađena, uz konstantno ponavljanje slogana i čuveni ritam iz kompozicije We will rock you engleske grupe Queen.
“To se sve pravilo u toku snimanja spota, mislim da je Milutin Petrović (reditelj) došao sa idejom i onda smo taj dan snimali, pljeskali, pevali i to je to”, prisjeća se za BBC na srpskom Dejan Gvozden, gitarista i pjevač beogradskog pop-rok sastava Kristali.
Pored njega, na snimanju je bilo još nekoliko muzičara, poput Vlade Divljana iz Idola.
Gvozden nije siguran koliko je pjesma zapravo pomogla u kampanji, ali kaže da je “bila primećena”.
“To je bilo obraćanje ljudima otvorenog uma bez, pre svega mladima koji nisu opterećeni nacionalnim i nekim borbama za teritorije i ideologije, nego da se otvorimo i da počnemo da živimo kao sav normalan svet – to je bila ideja”, ističe muzičar koji od 2019. živi u Knjaževcu, na istoku Srbije.
Tamo se, dodaje, takođe politički angažovao i prihvatio poziv Demokratske stranke da bude na listi opozicione koalicije Ujedinjena Srbija kao nestranačka ličnost za predstojeće lokalne izbore u ovom timočkom gradu, ali ovog puta bez muzičkog angažmana.
“Nije problem, hoću da pomognem ako mi neko kaže ‘molim te treba mi pesma’, mada ne znam tačno šta bih opisao”, navodi Gvozden.
Pjesme njegovog benda Kristali – “Sad se svega sećam” i “Ustani, kreni”, političari su ranije koristili u propagandne svrhe.
Korišćenje autorskih pjesama određenih grupa u predizbornim kampanjama bila je redovna pojava 1990-ih, a dešava se i danas – bez obzira da li je bend na to pristao ili nije.
Žarko Cvejić kao primjer navodi obradu pjesme “Zajedno” zagrebačke rok grupe Film, u izvođenju beogradskog sastava Plejboj, koja je obilježila lokalne izbore, a zatim i proteste krajem 1996. i početkom 1997.
Koalicija Zajedno formirana je pred savezne i lokalne izbore 1996. i činili su je Srpski pokret obnove (SPO), Demokratska stranka i Građanski savez Srbije.
I kasnije su se autorske pjesme pojedinih bendova ili izvođača orile na stranačkim skupovima, pa je tako Boris Tadić na završnom mitingu pred predsjedničke izbore 2008. na bini zapjevao “Što ne može niko, možeš ti” – numeru koju je komponovao beogradski muzičar Momčilo Bajagić Bajaga.
Da li su izborne note dobar potez?
Pjesme napravljene za izbornu kampanju, rijetko su se pokazale kao dobar marketinški potez.
Pozivajući se na marketinški model AIDA – akronim engleskih riječi attention (pažnja), interest (interesovanje), desire (želja) i action (akcija), Igor Avžner kaže da pjesme ispunjavaju tek dva uslova – skretanje pažnje i izazivanje interesovanja.
“Želja da glasaš za nekog, a posle toga i akcija – da odeš i zaokružiš određeni broj, u najvećem broju slučajeva izostaju jer te pesme nemaju osnovne poruke”, smatra ovaj stručnjak za komunikacije.
Da bi predizborna kampanja bila uspješna, dodaje, važno je da određene poruke koje će političari tokom nje ponavljati “prvo uđu u uvo glasača, a onda i da ih opredele da im daju glas”.
Ipak, Avžner smatra da “pesma kao sredstvo komuniciranja”, u tom smislu, “nije dovoljno uverljiva”.
“Ona će verovatno ući ljudima u uvo, a da li će ih potaknuti da glasaju zbog toga za neku od političkih stranaka, moj odgovor je – čisto sumnjam”, navodi medijski konsultant.
Prema njegovom mišljenju, pjesma u predizbornoj kampanji ne može biti “noseći element političke propagande”, već “pomoćno sredstvo djelovanja” poput “gerila marketinga ili negativne kampanje”.
“U tom smislu pesma može da bude interesantna, ali prvo treba da imaš celokupnu kampanju da bi te nešto podržalo.”
“Ukoliko ti je sama pesma srž kampanje, onda je nemaš”, kaže Avžner.
‘Ja te pesmom zovem’
Kod većine predizbornih pjesama autori, kao ni izvođači, nisu poznati, a o njihovim razlozima da ostanu anonimni se samo nagađa.
“Autori su verovatno profesionalni kompozitori primenjene i popularne muzike, do čijih je imena iznenađujuće, ili ne, teško doći.”
“Verovatno se autori ne ponose tim delima i takvim političkim angažmanom i ne žele na taj način javno da se svrstaju uz bilo koju stranku, pokret ili koaliciju”, ističe muzikolog Cvejić.
Jedan od takvih primjera je predizborna pjesma i spot iz 2012. godine – “Dođi i ti – Jaka Srbija” Ujedinjenih regiona Srbije (URS) Mlađana Dinkića, nekadašnjeg lidera G17 plusa.
Dinkić je potpisan kao tekstopisac, dok je na mjestu autora muzike ime Orfej, za koga su neki mediji tada tvrdili da je u pitanju Željko Joksimović.
U kampanji im je tada pomagao i Igor Avžner.
“To je bila direktna ideja tadašnjeg predsednika stranke koji je, i pored saveta stranih konsultanata, insistirao na tome jer se njemu baš to dopalo”, dodaje medijski konsultant.
Radi se o pjesmi pop-rok muzičkog žanra, koji će u narednim izbornim godinama postati standard od koga će se rijetko odstupati.
Cvejić smatra da se političari uglavnom opredjeljuju za ovu vrstu muzike jer se “takav lagani muzički idiom najlakše vari kod većine birača” i zato što će ih “najmanje odbiti i nagnati da promene kanal, radio stanicu, kliknu na preskoči video…”.
“Pretpostavljam da se pop-rok bira i zato što je izlaznost na izborima najmanja kod mlađih glasača, što njih čini glavnom ciljnom grupom predizbornih kampanja i muzike u njima, dok stariji svakako glasaju u većem broju.”
“Verovatno bi znatnom broju birača draži bio nekakav narodnjački ili čak trep-folk zvuk, a nekima možda neki tvrđi rok ili elektronski zvuk, ali bi takvi zvuci određen broj birača sigurno i odbili”, ističe Cvejić.
Te 2012. godine u izbornoj trci za prijestonicu Srbije, pjesmu pod nazivom “Moj Beograd”, imao je i kandidat za gradonačelnika Srpske napredne stranke (SNS) – Aleksandar Vučić.
Uporedo su trajali i mitinzi za parlamentarne i predsjedničke izbore gdje se puštala pjesma “Samo najbolji idu napred”, koju je takođe otpjevao glumac Rastko Janković.
Naredni lokalni i parlamentarni izbori održani su 2016, a od predizbornih pjesama posebno se izdvojila pop-rok numera “Idemo levo” – Levice Srbije.
Ova partija koju je predvodio Borko Stefanović tri godine kasnije utopila se u Stranku slobode i pravde Dragana Đilasa.
Samo jako i brže, jače bolje
Predsjednički izbori 2017. ostaće upamćeni po tome što je na njima prvi put pobijedio Aleksandar Vučić, ali i po satiričnoj kampanji Ljubiše Preletačevića Belog, odnosno Luke Maksimovića.
On je tada osvojio skoro 350.000 glasova, našavši se odmah iza drugoplasiranog predsjedničkog kandidata Saše Jankovića.
U kreativnoj predizbornoj kampanji bilo je mjesta i za dvije žanrovski različite pjesme – narodnjačka “Beli – Samo jako” i elektropop “Beli je pobednik”.
“Svi smo mi muzičari u suštini, pre svega Prilepak (Stefan Gajić) i ja, ali i cela ta neka ekipa koja je radila kreativni deo kampanje.”
“To je spontano sve bilo i normalno da će neka stvar da se napravi”, govori Maksimović za BBC na srpskom.
Elektropop stvar je obrada pjesme True Survivor Dejvida Haselhofa, muzičara i glumca koga mnogi pamte po ulozi Miča Bjukenona u seriji “Čuvari plaže”.
“To je bila ideja jednog našeg drugara koji nam je montirao klipove, a mi, kad smo čuli na prvu, nismo mogli da verujemo”, prisjeća se oduševljeno nekadašnji kandidat za predsjednika i muzičar.
Maksimović je za drugu, folk pjesmu pisao tekst, dok su muziku radili Aleksandar Đorđević Đokara i Stefan Gajić Prilepak, koji su je i otpjevali.
“Postojala je publika koja voli te osamdesete, kul, urbani fazon i ovi koji više vole narodno, tako da smo poklopili obe strane, naravno igrom slučaja, niko nije to ciljano radio, nismo pravili taktike, jednostavno na osećaj”, ističe Maksimović.
Na taj način su, smatra muzičar, ove pjesme umnogome pomogle u kampanji, a kod pojedinaca su “bile prekretnica da njihov glas daju njemu”.
Kaže da ukoliko bi se ponovo hvatao u izborni koštac, opet bi posegao za pjesmom kao sredstvom u propagandi.
“Ove naše stvari definitivno odskaču od svih konvencionalnih muzika koje se uklapaju u izbore”, zaključuje.
Predsjednik Srbije Aleksandar Vučić je takođe imao predizbornu pjesmu istog naziva kao i tadašnji slogan “Brže, jače, bolje”.
Izvor: Nezavisne
